مطالعه جامعه‌شناختی روستاهراسی در ادبیات داستانی ایران

این مقاله با هدف مطالعه روستاهراسی در ادبیات داستانی ایران و ریشه‌های اجتماعی- سیاسی آن نوشته شده است که نمونه‌هایی از داستان‌های ایرانی در مورد روستا و روستائیان را انتخاب کرده و با نظریه گلدمن به تحلیل آنها می-پردازد. این مطالعه اسنادی و با روش تحلیل محتوا انجام شده است. نمونه‌ها شامل پنج داستان در بازه زمانی سال1343 تا 1377 می‌باشد. یافته‌های تحلیلی نشان می‌دهد؛ نوعی پیشداوری منفی نسبت به روستا و فرهنگ روستایی وجود دارد که در ادبیات داستانی ایران به شیوه‌های مختلف ازجمله برجسته نمودن باورهای خرافی روستائیان و خلق رویدادهای وهمناک و غیرطبیعی نمود پیدا کرده است. تصویر ارائه شده از روستا طی دوره مورد مطالعه، تصویری معوج و غیرطبیعی است که در خواننده‌ی اثر حس دافعه نسبت به روستا ایجاد می‌کند. این حس به ارزیابی از روستا و روستائیان سمت‌وسویی منفی می-بخشد.